2-8 Μαρτίου: διάβασε ένα e-book!

Από τη Κυριακή, 2 Μαρτίου έως το Σάββατο, 8 Μαρτίου είναι και φέτος η εβδομάδα "Διάβασε ένα ebook, τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα.
H εβδομάδα "Διάβασε ένα ebook" διοργανώθηκε για πρώτη φορά πριν 11 χρόνια, μια πρωτοβουλία της συγγραφέα Rita Y. Toews από τον Καναδά. Μέσα σε αυτά τα χρόνια η ιδέα υιοθετήθηκε όλο και περισσότερο και απέκτησε διεθνή απήχηση. Πέρυσι η διοργάνωσή της στην Ελλάδα είχε πραγματοποιηθεί με μεγάλη συμμετοχή.
Ποιοι είναι οι στόχοι της εβδομάδας "Διάβασε ένα ebook":

•να ενημερώσει τους αναγνώστες για τα ebooks
•να ενθαρρύνει την ανάγνωση ebooks
•να ενθαρρύνει εκδοτικούς οίκους, βιβλιοπωλεία, συγγραφείς και κατασκευαστές συσκευών να προσφέρουν για αυτές τις μέρες δωρεάν ή με μεγάλη έκπτωση ebooks και συσκευές

Πώς μπορώ να συμμετάσχω:
•Μπορείτε να διαβάσετε ένα ebook!
•Αναρτήστε στο blog ή στο site σας τo banner της εβδομάδας "Διάβασε ένα ebook" ή φτιάξτε το δικό σας
•Ενημερώστε φίλους και γνωστούς σε Facebook, Twitter και Google+ κοινοποιώντας αυτήν την ανάρτηση ή γράφοντας τη δική σας
•Οργανώστε μια συνάντηση με όσους ενδιαφέρονται για τα ebooks ή/και έχουν συσκευές ανάγνωσης
•Προτείνετε ένα ebook; Tο διαβάσατε; Οργανώσατε μια συνάντηση; Ενημερώστε ποστάροντας για αυτά στο event της εβδομάδας στο Facebook και γράφοντας στο Twitter με τα hashtags #ebookgr #ebookweek
•Θέλετε να προσφέρετε δωρεάν ebooks για την εβδομάδα; Αναρτήστε το banner της εβδομάδας "Διάβασε ένα ebook" και ενημερώστε με για να σας συμπεριλάβω στη λίστα με τους συμμετέχοντες


Τι θα κάνει ο "Ηλεκτρονικός Αναγνώστης":
•θα γράψει άρθρα εισαγωγικά για τα ebooks και θα καταγράψει πηγές για δωρεάν ebooks
•θα δώσει προσφορές από εκδότες και συγγραφείς
•θα συγκεντρώσει τη συζήτηση διατηρώντας μια λίστα με το ποιοι συμμετέχουν (blogs, site, συγγραφείς, εκδότες)


Αποκεντρωμένα Για την εβδομάδα "Διάβασε ένα ebook" δεν υπάρχει κάποια συγκροτημένη οργανωτική δομή. Έχουμε όμως επικοινωνήσει με τη Rita Y. Toews για να βρισκόμαστε σε ένα συντονισμό και να μας καταγράψει ως συμμετέχοντες.
Έγραψα αυτό το κείμενο για να εξηγήσω στα ελληνικά τι είναι η εβδομάδα "Διάβασε ένα ebook" και ετοίμασα αυτά τα 3 banners. Σας προτείνω να αναρτήσετε τα banners και να βάλετε σύνδεσμο προς αυτό το κείμενο, αλλά μπορείτε απλά να φτιάξετε το δικό σας banner και να γράψετε τα δικά σας κείμενα.

..............

http://www.eanagnostis.gr/2014/02/evdomada-diavase-ena-ebook-2014.html

................
Γιατί e-book;

1.Μπορεί να ταξιδέψει παντού.

2.Είναι πιο οικονομικό.

3.Έχει οικολογική συνείδηση!

4.Δεν χρειάζεται καθόλου χώρο στο σπίτι.

5.Είναι προσβάσιμο άνα πάσα στιγμή.

6.Μπορεί να είναι διαδραστικό.

7.Μπορεί να υποστηρίζει πολυμέσα.

8.Ταξιδεύει πιο γρήγορα.

9.Είναι πιο εύκολη η αλληλεπίδραση αναγνώστη-δημιουργού.

10.Είναι αναπροσαρμοσμένο στα δεδομένα και τις απαιτήσεις της εποχής.


Περισσότερα: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&blogger=yokor#ixzz2v0ZP7RiA

Ένα λιοντάρι με πυρετό, μαθαίνει να μην είναι κακό: το πρώτο μου παιδικό βιβλίο!

Αγαπητοί φίλοι,

Μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο μου παιδικό βιβλίο.

Μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από εδώ:

http://www.saitapublications.gr/2013/12/ebook.68.html

Ευχαριστώ πολύ :)

Καλές γιορτές.

Η ιστορία του Μιξ του Μαξ και του Μεξ.

 

Δεν έχω διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά έχω διαβάσειάλλα του ιδίου συγγραφέα στο παρελθόν και έτσι δεν έχω αμφιβολία ότι και αυτό το βιβλίο θα είναι απολαυστικό απο την αρχή μέχρι το τέλος. Παραθέτω κάποια αποσπάσματα του βιβλίου....

1.  Στην ιστορία του γάτου Μιξ, του ποντικού Μεξ και του αγοριού Μαξ, ο Λούις Σεπουλβέδα καταφέρνει να χωρέσει όλο του το σεβασμό στη διαφορετικότητα την απεριόριστη εκτίμηση που τρέφει στη φιλία, και τη μεγάλη αγάπη για τους γάτους. Μετά την «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΑΤΟΥ (ΖΟΡΜΠΑ) ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ Σ’ ΕΝΑ ΓΛΑΡΟ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ», ένας δεύτερος γάτος (τυφλός μεν, με ελληνική κατατομή δε) πετυχαίνει το ακατόρθωτο: να πετάξει έστω και για πολύ λίγο...με έναν ποντικό στην πλάτη. Ο πιο αισιόδοξος Σεπουλβέδα, στον καιρό της κρίσης.

2.  Μ’ αρέσουν οι γάτοι γιατί είναι μυστηριώδεις, αξιοπρεπέστατοι και ανεξάρτητοι. Όταν γνώρισα τον μικρούλη Μιξ, έναν γάτο που ο γιος μου, Μαξ, είχε υιοθετήσει από την Εταιρεία Προστασίας Ζώων του Μονάχου, με εντυπωσίασε η αξιοπρέπεια αυτού του μικρού γατιού που χωρούσε στη φούχτα μου.   Ο Μιξ μεγάλωσε συνεχίζοντας να με εντυπωσιάζει, γιατί  στο πρόσωπο δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο γάτο. Είχε μια κατατομή περίκομψη, ελληνική, που τραβούσε την προσοχή όλου του κόσμου.»                                                                              

Άσε Το Διάβολο Ήσυχο

Το «Άσε τον Διάβολο Ήσυχο» είναι το τρίτο κατά σειρά αστυνομικό μυθιστόρημα του John Verdon. Αποτελεί συνέχεια των δύο προηγούμενων, για τα οποία έχω γράψει παλιότερα και με τα οποία έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος έως και εκστασιασμένος. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για το τρίτο εγχείρημα. Χωρίς πολλά, πολλά πρόκειται για μια προσπάθεια τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά προκειμένου να του βγει η ιστορία στα μέτρα και τα σταθμά των δύο προηγούμενων. Κρατά την ίδια δομή στο ξεδίπλωμα του μυστηρίου, είναι σαν να διαβάζεις τα δύο πρώτα με διαφορετικά γεγονότα. Θεμιτό ως ένα βαθμό, άνθρωπος είναι, δεν είναι Θεός, αλλά προβλέψιμο και βαρετό.

Το μόνο πράγμα που δεν είναι προβλέψιμο, είναι ο δολοφόνος στο τέλος. Πασχίζεις καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης να εντοπίσεις ποιος το έκανε, ποιος σκότωσε τους έξι κάτοχους των Μερσεντές, και όταν φτάνεις στη ρημαδό-600^η σελίδα λες: «Αυτός ήταν; Από πού κι ως πού;» Ουδεμία πειστική απάντηση δεν δίδεται από τον συγγραφέα. Γενικότερα, όταν η φαντασία του αναγνώστη ξεπερνά τη φαντασία του συγγραφέα, αντιλαμβάνεσαι σε πόσους εγκεφαλικούς οργασμούς φτάνεις. Καλός ο Verdon, δεν λέω, αλλά καλύτερα να είχε περιοριστεί μόνο στα πρώτα δύο του βιβλία.

Περιμένω να βγει το ‘Ινφέρνο’ του Νταν Μπράουν, στα Ελληνικά, τώρα. Για να δούμε τι ψάρια θα πιάσει κι αυτός. 

Η σύγχρονη γυναικεία πορνογραφία και οι άντρες

Του Φίλιππου  Φιλίππου

Τα μυθιστορήματα ευρείας κατανάλωσης που απευθύνονται αποκλειστικά στο γυναικείο κοινό παρουσιάζουν μια αυξητική τάση ανά τον κόσμο και θεωρούνται κυρίως εμπόρευμα και όχι λογοτεχνικά έργα με αξιώσεις κριτικών παρουσιάσεων, αναλύσεων και βραβείων. Αυτό δεν είναι πρωτοφανές. Όπως μας πληροφορούσε πριν από τριάντα χρόνια η Μαριλίζα Μητσού-Παππά (στο περιοδικό Διαβάζω), «οι ιστορίες αγάπης ως αποκλειστικό θέμα μυθιστορηματικού κειμένου» αποτελούν παμπάλαια συνταγή και ανάγονται στον 18ο αιώνα. Η σημερινή εποχή με τις επιστημονικές ανακαλύψεις, την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, τα τεχνολογικά επιτεύγματα, δεν έχει επηρεάσει τον κεντρικό πυρήνα αυτών των μυθιστορημάτων που εξακολουθούν να ασχολούνται με τις αισθηματικές σχέσεις ανδρών και γυναικών. Πιο συγκεκριμένα ασχολούνται με μια ερωτική ιστορία που αφού περάσει από διάφορες φάσεις και υπερπηδήσει τα παντοειδή εμπόδια καταλήγει σ’ ένα ευτυχές γεγονός: το γάμο.

Ένα από τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν ανέκαθεν τους χαρακτήρες στα αισθηματικά μυθιστορήματα είναι η ταξική διαφορά ανάμεσα στην ηρωίδα και τον εκλεκτό της. Εκείνη, νέα και όμορφη, συνήθως, είναι φτωχή, υπάλληλος ή άνεργη, κι εκείνος ωραίος, δυναμικός, και κυρίως πλούσιος, επιχειρηματίας. Κατά κάποιο τρόπο, αποτελεί τη συνέχεια του πρίγκιπα του παραμυθιού, ο οποίος γοητεύεται από τα φυσικά και ψυχικά χαρίσματα της Σταχτοπούτας, της απλής κοπέλας του λαού.

Πρωταρχική σύμβαση στο αισθηματικό μυθιστόρημα ήταν –και εξακολουθεί να είναι– η ταύτιση της αναγνώστριας με την ηρωίδα. Σε αυτό, η αναγνώστρια πρέπει να βρει και ν’ αναγνωρίσει τον εαυτό της. Διαβάζοντας την ιστορία της ηρωίδας, η οποία, ενώ συναντάει ένα σωρό δυσκολίες και ατυχίες στο τέλος ανταμείβεται με το γάμο, πρέπει να παρηγορηθεί για τις δικές της δυσκολίες και ατυχίες και να ελπίσει πως τα πράγματα θα πάνε κατ’ ευχήν για την ίδια ώστε να ευοδωθούν οι προσπάθειές της.

Στην πορεία, οι ιστορίες αγάπης, οι λεγόμενες και «ροζ», έγιναν τολμηρές, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι ηρωίδες τους απελευθερώθηκαν από τα ταμπού τους. Μέχρι πρόσφατα, στα συγκεκριμένα μυθιστορήματα οι προγαμιαίες σχέσεις έπρεπε αργά ή γρήγορα να καταλήγουν σε γάμο, με δεδομένο τον συντηρητισμό των αναγνωστριών. Διότι, μόνο ο νόμιμος δεσμός του γάμου, μας λέει πάλι η Μαριλίζα Μητσού-Παππά, δικαιολογούσε το ενδεχόμενο σεξουαλικής σχέσης. Ο ερωτισμός όμως και η σεξουαλική πράξη ειδικότερα, υπογραμμίζει η Μίνα Μαχαιροπούλου (στο Διαβάζω), βιώνονται σαν μια παρορμητική  και απαιτητική τάση του αρσενικού «απέναντι στο θηλυκό που είναι γεμάτος αναστολές». 

Άλλα στοιχεία που παρατηρούνται στα αισθηματικά-ερωτικά μυθιστορήματα όλων των εποχών, τα απευθυνόμενα στις γυναίκες, είναι η αγνότητα των κοριτσιών (δηλαδή η παρθενία), η πίστη στο γάμο και στις οικογενειακές αρχές. Κατά περίεργη σύμπτωση, μας λέει η Νέλλη Καψή (στο Διαβάζω), όλες οι ηρωίδες, αν και όμορφες και γοητευτικές, ακόμα και ανεξάρτητες, έχουν ελάχιστη γνώση του αληθινού έρωτα και το κενό «αναλαμβάνει να καλύψει Εκείνος».

Στη κατηγορία αυτή ανήκουν τα λεγόμενα αισθησιακά ή ερωτικά μυθιστορήματα που εξέδιδαν οι εκδόσεις Χαρλένικ Ελλάς (σειρά Άρλεκιν-Desire), από τη δεκαετία του ’80 και μετά. Σε αυτά, όλα γραμμένα από γυναίκες, οι ήρωες κι οι ηρωίδες, επιδίδονταν σ’ έναν ανηλεή αγώνα κατάκτησης που περιλάμβανε ερωτικές πράξεις, όπου ήταν απαραίτητη η χρήση προφυλακτικού. ΣτοΦλογερός πειρασμός (2006) της Τζάνελ Ντένισον, η Μπρουκ αποπλανείται από τον πρώην κουνιάδο της, τον Μαρκ, αλλά αποφασίζουν να κρατήσουν τη σχέση τους για πάντα, δηλαδή να παντρευτούν.

Δείγμα γραφής:

«Εκείνη αναστέναξε και χαμήλωσε το κορμί της και η καυτή σάρκα της τύλιξε τον ανδρισμό του. Ένα βαθύ βογκητό ξέφυγε από τα χείλη του Μαρκ και ανασήκωσε τους γοφούς του, μπαίνοντας βαθιά μέσα της».

Τα σύγχρονα αισθηματικά-ερωτικά μυθιστορήματα είναι τόσο τολμηρά που φτάνουν στα όρια της πορνογραφίας. Τα τρία βιβλία της τριλογίας (έχουν πουλήσει 35 εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ), της Αγγλίδας Ε.Λ. Τζέιμς με πρώτο το Πενήντα αποχρώσεις του γκρι (τα άλλα δύο τιτλοφορούνται Πενήντα πιο σκοτεινές αποχρώσεις του γκρι και Πενήντα αποχρώσεις του γκρι-Απελευθέρωση), ξεπερνούν τις καθιερωμένες σεξουαλικές περιγραφές και αναφέρονται σε σαδομαζοχιστικές σκηνές ανάμεσα στην ηρωίδα και τον καλό της. 

Αυτή, η 22χρονη Αναστάζια, είναι φοιτήτρια αγγλικής φιλολογίας και παρθένα, κι αυτός, ο 27χρονος Κρίστιαν, επιτυχημένος επιχειρηματίας, χορτασμένος σεξουαλικά, σε βαθμό που χρειάζεται ακραίους τρόπους και εξαρτήματα για να διεγερθεί και να ικανοποιηθεί. Μόλις τον αντικρίζει, η Αναστάζια τον ερωτεύεται και ταυτόχρονα τον ποθεί –πρόκειται για το απόλυτο αρσενικό–, κι όταν  κάνουν έρωτα, αυτός ανακαλύπτει πως είναι παρθένα. Η ιστορία διαδραματίζεται στο Σιάτλ των ΗΠΑ. Στο τέλος, βέβαια, όπως κάθε καλή ροζ ιστορία, παντρεύονται και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

 Δείγμα γραφής:

«Τώρα θα σας γαμήσω, δεσποινίς Στιλ…» μουγκρίζει καθώς ακουμπάει την κόκκινη κορυφή τους πέους του στην είσοδο του κόλπου μου. «Άγρια…» προσθέτει μουρμουριστά και μπαίνει βίαια μέσα μου.

Κάπως έτσι γράφει και η Αμερικανίδα Σίλβια Ντέι, η οποία επηρεασμένη από την Τζέιμς, εμφανίστηκε επίσης με μια τριλογία (τα βιβλία της έχουν πουλήσει 6 εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στην αγγλική γλώσσα), με πρώτο το Γυμνή μπροστά σου (εκδόσεις Τουλίπα, θυγατρική των εκδόσεων Ψυχογιός), δεύτερο το Ευάλωτη δίπλα σου και τρίτο το Δεμένη μαζί σου (θα κυκλοφορήσει προσεχώς). 

Κεντρική ηρωίδα εδώ είναι η Εύα, υπάλληλος σε εταιρεία. και κεντρικός ήρωας, ο Γκίντεον, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας. Μόνο που η κοπέλα δεν είναι πρωτάρα, έχει ένα σκοτεινό παρελθόν, και δεν φοβάται τον αινιγματικό άντρα, ο οποίος έχει επίσης σκοτεινό παρελθόν και την κάνει να δεθεί μαζί του με τα δεσμά της λαγνείας. Η ιστορία εκτυλίσσεται στη Νέα Υόρκη.

Δείγμα γραφής:

«Με τα χείλη μου κολλημένα στα δικά του, ένιωθα τον οργασμό να πλησιάζει, καθώς ο αντίχειράς του χάιδευε την κλειτορίδα μου και το τεράστιο όργανό του γλιστρούσε ως τον πυρήνα μου».

Αυτά τα αισθηματικά-ερωτικά μυθιστορήματα δεν είναι ούτε πορνογραφήματα με την παλιά έννοια του όρου (βλέπε τα βιβλία της Αναίς Νιν που τα έγραφε για βιοποριστικούς λόγους), ούτε ερωτογραφήματα (όπως εκείνα του Χένρι Μίλερ). Πατάνε γερά πάνω στην πανάρχαια συνταγή και η επιτυχία τους οφείλεται στις σεξουαλικές περιγραφές, που ενισχύουν με πικάντικο τρόπο την κάπως βαρετή παραδοσιακή αφήγηση. Αυτό εύκολα γίνεται αντιληπτό: βλέπουμε πως ο γάμος και η πίστη στο γάμο παραμένουν αναλλοίωτα.

Κάποιοι έχουν χαρακτηρίσει την αναγνώστρια αισθηματικών μυθιστορημάτων ως μικροαστή που «σέβεται πριν από οτιδήποτε άλλο το γάμο», αφού «ο γάμος είναι το κέντρο του κόσμου» (Ευγένιος Αρανίτσης στο Διαβάζω). Ωστόσο, οι αναγνώστριες τέτοιων αφηγημάτων ανήκουν σε όλο το φάσμα της κοινωνίας, είναι φοιτήτριες, άνεργες, εργαζόμενες, νοικοκυρές, πτυχιούχοι ανωτάτων σχολών. 

Κι εδώ συμβαίνει το παράδοξο: αυτά τα σύγχρονα πορνογραφικά μυθιστορήματα, τα γραμμένα από γυναίκες, όπως η Τζέιμς και η Ντέι, τα διαβάζουν και άντρες, διότι ανεξάρτητα από την έκβαση του ειδυλλίου, γνωστή ευθύς εξαρχής, άρα χωρίς απρόσμενη κατάληξη, μπορούν να βρουν διεγερτικές σεξουαλικές σκηνές –όπως οι ταινίες πορνό–, κάτι που γινόταν πριν μερικές δεκαετίες με κλασικά βιβλία, όπως Ο εραστής της λαίδης Τσάτερλι του Λόρενς, Θα φτύσω στους τάφους σας του Μπορίς Βιαν ή τα μυθιστορήματα του μαρκήσιου ντε Σαντ.

Πηγή: www.oanagnostis.gr

Η Ευτυχία του Πάκο

«Η ευτυχία του Πάκο» είναι άλλο ένα βιβλίο από τον Νίκο Καρβέλα.

Αναφέρεται στη ζωή του Πάκο, που είναι ένας ζητιάνος χωρίς πόδια, ο οποίος έχει στην αυλή του ένα μαγικό δέντρο το οποίο του πραγματοποιεί διάφορες επιθυμίες δεδομένου ότι ο Πάκο το ταΐζει με ανθρώπινα χέρια. Παρανοϊκό, έτσι; Απορώ κι εγώ πώς τα σκέφτεται. Το δέντρο τρέφεται με ανθρώπινη σάρκα και ως αντάλλαγμα χαρίζει στον Πάκο δυο πόδια, αστείρευτο ταλέντο μουσικής σύνθεσης, επιτυχία, χρήμα και τον έρωτα της ζωής του, μέχρι που μια μέρα το δέντρο βγάζει φτερά και πετάει στον ουρανό εγκαταλείποντας και επαναφέροντας τον καημένο τον Πάκο στην αρχική του κατάσταση.

Το βιβλίο ουσιαστικά είναι μια σύγχρονη παραβολή που πραγματεύεται την ματαιότητα των πάντων, την ανικανότητα του ανθρώπου να κατακτήσει την ευτυχία, περιγράφει την μαρτυρική και ψυχοφθόρα διαδικασία της δημιουργίας, ενώ επίσης θωπεύει και διάφορες άλλες υπαρξιακές έννοιες, που είναι διάχυτες και στον «τρίτο δρόμο», το προηγούμενο του βιβλίο για το οποίο έγραψα παλαιότερα.

Να σου πω την αλήθεια δεν είμαι σίγουρος αν έπιασα όλα τα νοήματα, γιατί όπως συμβαίνει και με τα τραγούδια του, ποτέ δεν μπορείς να πεις με βεβαιότητα αν αυτό που ακούς κατατάσσεται στα αριστουργήματα ή στις μπούρδες που συνθέτει κατά καιρούς για να σπάσει πλάκα.

Πρόκειται σίγουρα για μια ιστορία με διαστροφική πλοκή, που είναι να απορείς ποιος ανθρώπινος νους μπορεί να την σκαρφίστηκε. Έχει μέσα περιγραφές που ξεπερνούν την έννοια της λογοτεχνίας αλλά και περιγραφές που διερωτάσαι τι έπινε όταν τις έγραφε. Με λίγα λόγια, τυπικός, κλασικός Καρβέλας. Ο λόγος του είναι συνεχής. Δύσκολα βάζει τελεία και ώρες, ώρες σε κουράζει. Παρόλα αυτά παθιάζεται πολύ με αυτό που περιγράφει και αν έχεις δει μερικές συνεντεύξεις του στις οποίες αφήνεται και ξεδιπλώνει απρόσκοπτα τις σκέψεις του, είναι σαν να τον έχεις απέναντί σου να στα διηγείται όλα ενώπιος ενωπίω με τον γνωστό παιδικό του ενθουσιασμό.

Αν τον αγαπάς μέσα από τη μουσική του, δεν μπορείς παρά να τον απολαύσεις και σε αυτό του το πόνημα. Προσωπικά διαβάζοντάς τον ήταν σαν να μπήκα για λίγο στον λαβύρινθο της ψυχής του και σαν να επιβεβαίωσα αυτό που λένε για τις ιδιοφυίες: ότι δηλαδή δεν καταλαβαίνεις απόλυτα αυτό που θέλουν να σου πουν αλλά σε πείθουν για το ότι έγραψαν κάτι το εξαιρετικά σημαντικό. 

Κράτα Τα Μάτια Σου Κλειστά

Το «Κράτα Τα Μάτια Σου Κλειστά» δεν είναι μόνο το ποπ σουξεδάκι της Ήβης Αδάμου με τις Μέλισσες, είναι και το σίκουελ του «Σκέψου Έναν Αριθμό» του John Verdon, για το οποίο είχα γράψει ολόκληρο διθύραμβο την περασμένη φορά. Το ξεκοκάλισα κι αυτό απνευστί, παρόλη την πίεση που είχα με τα θέατρα τον τελευταίο μήνα, δεν κρατήθηκα λεπτό.

Πρόκειται για άλλο ένα μυστήριο, με μία νύφη που βρέθηκε αποκεφαλισμένη λίγο πριν τη δεξίωση του γάμου της. Δεν πρόκειται για Κύπρια νύφη, αυτές αξίζουν αποκεφαλισμό πολύ πριν τη δεξίωση. Αυτής της το έκοψαν λίγο πριν τα κοκτέιλ. Γενικά, καθ’ όλη την εξέλιξη του μύθου πέφτουν πολλά κεφάλια, της Σαλώμης γίνεται, και δημιουργούνται άπειρα μυστήρια, ξέρεις, από εκείνα για τα οποία μπορεί να μείνεις χωρίς κατούρημα ολόκληρο απόγευμα προκειμένου να τα εξιχνιάσεις παρέα με τον νέο Robert Langton wannabe, τον Ντέηβ Γκάρνεϊ.

Ασφαλέστατα πρόκειται για άλλο ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, δυστυχώς όμως όχι αντάξιο του πρώτου. Περί σήκουελ πρόκειται, το ‘παμε, και τα σήκουελ ουδέποτε ξεπέρασαν τα πρωτότυπα, όμως εδώ έχουμε ακριβώς την ίδια δομή, ακριβώς το ίδιο στιλ αφήγησης και είναι σαν να σου λεν δυο ανέκδοτα με το ίδιο ύφος, με τις ίδιες τεχνικές, πράγμα που πολλές φορές γίνεται προβλέψιμο και χάνει τη γοητεία του. Δεν μπορώ να πω ότι ο Verdon επαναλαμβάνει εαυτόν, αλλά σίγουρα δεν φαντάζομαι να κόπιασε τόσο, όσο για να γράψει το πρώτο. Έχει μια "φόρμα" και την εφαρμόζει και σ' αυτό το μυθιστόρημα, αυτούσια.

Όπως και να ‘χει, επειδή το «Σκέψου Έναν Αριθμό» το θεωρώ αριστούργημα, το «Κράτα Τα Μάτια Σου Κλειστά», όσο και να το θεωρώ υποδεέστερο, εξακολουθεί να παίζει στην Α’ κατηγορία των αστυνομικών μυθιστορημάτων της εποχής μας, έχοντας υπόψη και τη σαβούρα που μας πουλούν καθημερινά. Με λίγα λόγια, να το διαβάσεις κι αυτό.

Τώρα μπορώ να αποπειραθώ να τελειώσω το «Ένας Ξαφνικός Θάνατος» της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ που το αναβάλλω από τα Χριστούγεννα, και θα το διαβάσω μόνο και μόνο για το γαμώτο, για τα €30 που ξόδεψα, αφού ως τώρα 30 σελίδες άντεξα να διαβάσω, κι εκείνες με το ζόρι.