Τίτλος : Το Πέμπτο Βουνό
Συγγραφέας : Paulo Coelho
Εκδόσεις : Λιβάνης
Το βιβλίο παλιό, ο συγγραφέας γνωστός, σε άλλους μισητός, σε άλλους αγαπημένος. Το βιβλίο μου "Ήρθε" κάποια στιγμή της ζωής μου που έπρεπε να μάθω ότι η ζωή είναι κύκλος: Δημιουργία-Φθορά-Μαθαίνω-Ξαναχτίζω. Διαβάζοντας το έγραψα αυτό:
Πόλη
- Και τι κατάλαβες διαβάζοντας «Το Πέμπτο Βουνό»; Τρελός είναι αυτός ο Coelho!
- Εσύ τι ξέρεις από τη μαγεία της ζωής! Ασχολείσαι με τόσο πεζά καθημερινά πράγματα, απάντησα πειραγμένη.
Το σύμπαν λέει συνωμοτεί….
Έτσι ξεκίνησε η μέρα μου. Από μια μυστική συνομωσία του σύμπαντος που έριξε ψίχουλα λέξεων στο δρόμο μου και εγώ σαν πεινασμένο αρπακτικό τα μάζεψα και έθρεψα το νηστικό πνεύμα μου.
Τι κατάλαβα διαβάζοντας «Το Πέμπτο Βουνό»; Ούτε που θυμάμαι…
Το μόνο που έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου είναι εκείνη η λάμψη που φώτισε τη ψυχή μου και έδιωξε το πένθος και την πίκρα μακριά. Δεν ξέρω πόσοι πιστεύουν σε Αγίους και Αγγέλους, μα εγώ εκείνο το βράδυ ένιωσα την παρουσία του Προφήτη Ηλία για ακόμα μια φορά να καταπραΰνει τον πόνο και να οδηγεί τα βήματά μου. Ανέσυρα το βιβλίο από το χαμηλό ράφι της βιβλιοθήκης και άρχισα να το ξεφυλλίζω μαζί με τα φύλλα της αδύνατής μου μνήμης. Σύντομα συνειδητοποίησα πως ακόμα κι αν το ξαναδιάβαζα από την αρχή δεν θα ένιωθα το ίδιο. Στάθηκα σε κάποιες υπογραμμισμένες φράσεις, ευχαριστημένη από την καινούργια μου συνήθεια να στολίζω με πολύχρωμες γραμμές τα βιβλία μου.
«Το πλήθος απομακρύνθηκε. Εκείνος δεν είχε δυνάμεις να σηκωθεί. Όταν κατάφερε να συνέλθει από την ντροπή, δεν ήταν πια ο ίδιος άνθρωπος. Δεν ήθελε μήτε να πεθάνει, αλλά μήτε και να συνεχίζει να ζει. Δεν ήθελε τίποτα. Δεν ένιωθε ούτε αγάπη ούτε μίσος ούτε πίστη».
«Εσύ μου είπες κάποτε πως όλες οι μάχες εξυπηρετούν κάποιο σκοπό, ακόμα κι εκείνες που χάνουμε».
«Δεν αρκεί να ελπίζουμε στο μέλλον, αλλά πρέπει να ξαναχτίσουμε το ίδιο το παρελθόν».
«Είμαι κι εγώ ερείπιο σαν και τούτη εδώ την πόλη. Και, σαν τούτη την πόλη, δεν έχω ακόμα εκπληρώσει την αποστολή μου».
Κάτι άρχισα να θυμάμαι… Ο εαυτός μας είναι μια πόλη που θα καταστραφεί και θα ξαναχτιστεί. Σε όλες τις πόλεις το ίδιο συμβαίνει. Σαν να τις έχει καταραστεί μια άσχημη γριά μάγισσα. Μερικές πόλεις έχουν τεμπέλη δήμαρχο. Βαριέται να ασχοληθεί και η πόλη αφανίζεται.Οι περισσότερες έχουν εργατικούς δημάρχους. Ξανακτίζουν, ξαναχαλάει, ξανακτίζουν, ξαναχαλάει…Και οι πιο τυχερές έχουν δήμαρχο αρχιτέκτονα. Καθαρίζει την πόλη και τολμά να μελετήσει τα προηγούμενα σχέδια. Σφίγγει τα δόντια και βλέπει τις βλακείες που έχει κάνει. Ντρέπεται. Κι όταν συνέλθει, στον ίδιο χώρο, φτιάχνει μια καινούργια λαμπερή πόλη.
Αν με ξαναρωτήσει τι έχω καταλάβει από «Το Πέμπτο Βουνό» τι να πω; Για αρχιτεκτονικά σχέδια, δημάρχους και πόλεις;Ή μήπως να πω την αλήθεια; Πως ακόμα μια φορά βρίσκομαι στα αποκαΐδια της Πόλης μου; Πως δεν θέλω να πεθάνω αλλά ούτε και να ζήσω; Ή μήπως να πω ότι έμαθα να μην φοβάμαι πια; Ότι πιστεύω στο καλύτερο και ονειρεύομαι την πανέμορφη πόλη που θα χτίσω αυτή τη φορά!
Κι αν ρωτήσει πως είμαι τόσο σίγουρη;Τότε θα πω… το μυστικό μου. Ξέρω πως με αγαπά ο Θεός. Είναι πάντα κοντά μου. Στις χαρές μου χαμογελάει με ένα αεράκι. Όταν είμαι λυπημένη μου στέλνει τη βροχή να με αγκαλιάσει. Και όταν η Πόλη μου γίνει συντρίμμια τότε μου στέλνει μηνύματα… Πριν μερικά χρόνια μου έστειλε ένα «άγγελο» με ξανθά μαλλιά να με προστάξει: Διάβασε «Το Πέμπτο Βουνό». Και σήμερα ψίχουλα λέξεων …και ένα άλλο απορημένο άγγελο…
Το βιβλίο δανείζεται.
tziai na exarizetoun (kata to daneizetai, to opoion btw kamete to tag anti na to vallete katw pou kathe post) en to thelw. akou coehlio.....
ΑπάντησηΔιαγραφήaxxaxaxaxa eipa to pou tin arxi! gia kapoious en agapitos. gia kapoious misitos!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφερομαι για δανεισμο. Ευκαιρια για την κόρη να γνωρισει τη συγγραφέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήOk! Θα πρέπει να ψάξω να το βρω στο ράφι μου :-) Θα μιλήσουμε με email
ΑπάντησηΔιαγραφήμάνα μου ρε αγάπη... εσυγκίνησε με το σχολίο σου... Συγνώμη Νεραϊδουλα μου, αλλά ξέρεις πως αισθάνομαι για τον Κοέλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πω όμως ότι διάβασα το Πέμπτο Βουνό. εντάξει, κλασσικός Κοέλιο. χαχαχα σιγά που θα καταφέρω να πω ποτέ λέξη καλή.
Μη ζητάς συγνώμη Μάνα. Ο καθένας μπορεί να έχει τα συναισθήματά του. Γι αυτό μου άρεσε η ιδέα αυτού του blog όπου αναφέρονται βιβλία από διαφορετικά άτομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν μου αρέσκει ούτε μένα ο Κοέλιο (το μισητός που ανάφερες στην αρχή μάλλον εκφράζει με) αλλά άρεσε μου πολλά το ποστ σου και είπα να κάμω κόμεντ ένιγουεϊ. Τα βιβλία εν μαγεία και μπορούν να κάμουν απίστευτα πράματα και τζιαμέ που νομίζεις πως η ελπίδα εν χαμένη, ένα βιβλίο μπορεί να σου θυμήσει πως πάντα υπάρχει ελπίδα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριλούδα πότε θα στείλεις email να πάρεις πρόσβαση να παρουσιάζεις βιβλία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνα εν μπορώ να αποφασίσω για ποιο να γράψω! Διαβάζω Τόλκιν τούτη την περίοδο, του οποίου η παρουσίαση ανήκει δικαιωματικά στον Ντεφ και στη Ράνια. Μόλις αποφασίσω θα σου στείλω ήμεϊλ
ΔιαγραφήΚοέλιο...Κοέλιο, κάτι μου λέει το όνομα αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κοέλο ήταν παλιά μια που τις αγάπες μου (μιλούμε πολλά παλιά). Όταν ήταν ελάχιστα τα βιβλία του που εμείναν που να μεν είχα διαβάσει (κάπου στην πρώτη Λυκείου) αποφάσισα ότι επαναλαμβάνεται πάρα πολλά τζαι ενεν τζαι τίποτε ιδιαίτερο. Παρόλα αυτά έχει αρκετές καλές στιγμές, τζαι άφηκε μου κάτι που εν μπορώ να προσδιορίσω. Ίσως την πίστη μου στο "σύμπαν".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πέμπτο βουνό ήθελα πάντα να το βρω να το διαβάσω, αλλά τον καιρό που το έψαχνα ήταν έλλειψη σε ούλλα τα βιβλιοπωλεία. Έβαλες με σε σκέψεις, ίσως να το ξαναψάξω. :)
Ούτε αγαπητός ούτε μισητός... απλά υπερτιμημένος!
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνω
Διαγραφήμου αρεσει πολυ το 11 λεπτα..αυτο δεν το εχω διαβασει, εχω ακουσει παντως τα καλυτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕθκιαβασα αρκετά παλια 4-5 του Κοέλιο ώσπου να αποφασίσω αν μου αρέσκει ή όι...Τελικά συμφωνω με την Λιακάδα, τζαι προσθετω το "και πλέον αδιάφορος" γιατί δεν νομίζω να θκιεβάσω ποτέ αλλο του βιβλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή