Άσε Το Διάβολο Ήσυχο

Το «Άσε τον Διάβολο Ήσυχο» είναι το τρίτο κατά σειρά αστυνομικό μυθιστόρημα του John Verdon. Αποτελεί συνέχεια των δύο προηγούμενων, για τα οποία έχω γράψει παλιότερα και με τα οποία έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος έως και εκστασιασμένος. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για το τρίτο εγχείρημα. Χωρίς πολλά, πολλά πρόκειται για μια προσπάθεια τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά προκειμένου να του βγει η ιστορία στα μέτρα και τα σταθμά των δύο προηγούμενων. Κρατά την ίδια δομή στο ξεδίπλωμα του μυστηρίου, είναι σαν να διαβάζεις τα δύο πρώτα με διαφορετικά γεγονότα. Θεμιτό ως ένα βαθμό, άνθρωπος είναι, δεν είναι Θεός, αλλά προβλέψιμο και βαρετό.

Το μόνο πράγμα που δεν είναι προβλέψιμο, είναι ο δολοφόνος στο τέλος. Πασχίζεις καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης να εντοπίσεις ποιος το έκανε, ποιος σκότωσε τους έξι κάτοχους των Μερσεντές, και όταν φτάνεις στη ρημαδό-600^η σελίδα λες: «Αυτός ήταν; Από πού κι ως πού;» Ουδεμία πειστική απάντηση δεν δίδεται από τον συγγραφέα. Γενικότερα, όταν η φαντασία του αναγνώστη ξεπερνά τη φαντασία του συγγραφέα, αντιλαμβάνεσαι σε πόσους εγκεφαλικούς οργασμούς φτάνεις. Καλός ο Verdon, δεν λέω, αλλά καλύτερα να είχε περιοριστεί μόνο στα πρώτα δύο του βιβλία.

Περιμένω να βγει το ‘Ινφέρνο’ του Νταν Μπράουν, στα Ελληνικά, τώρα. Για να δούμε τι ψάρια θα πιάσει κι αυτός.