Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

«Μια μελωδία μπορεί να διαρκέσει πιότερο από το τραγούδι ενός πουλιού και μια ιστορία μπορεί να διαρκέσει πιότερο απ΄ τα πλούτη του κόσμου.»
Dr Robin Gwyndaf

«Το βιβλίο δεν έχει στόμα κι όμως μιλάει. Διηγείται ένα σωρό ιστορίες και λέει ποιήματα και τραγουδάει και τραγούδια με τις νότες. Η μαμά διαβάζει, και το βιβλίο μιλάει με το στόμα της. Όταν μάθω και γω να διαβάζω, τότε το βιβλίο θα μιλάει με το δικό μου στόμα.
Α, όταν θα μάθω να διαβάζω, μήτε στιγμή δε θ΄ αφήνω σε ησυχία το βιβλίο΄ θα το βάζω να μου διηγείται ιστορίες, ώσπου να κουραστώ κι ως την ώρα που θα κλείνουν τα μάτια μου απ΄ τη νύστα. Τότε θα βάζω το βιβλίο κάτω απ΄ το προσκέφαλό μου και, μόλις ξυπνώ, θα το βάζω να μου λέει μια μικρή ιστορία…»
Ντόρα Γκάμπε (μετάφραση Γιάννης Ρίτσος)

Προς τιμήν ενός από τους σημαντικότερους παραμυθάδες όλων των εποχών, του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν είναι αφιερωμένη η σημερινή μέρα, η μέρα του παιδικού βιβλίου. Τα παραμύθια του έχουν ταξιδέψει στον χρόνο, έχουν συντροφέψει γενιές και γενιές, παραμένουν για ανεξίτηλα στις ψυχές μας και δίκαια κατέχει τον τίτλο του πιο γνωστού και αγαπητού παραμυθά.

Γεννήθηκε μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα σαν τη σημερινή, δηλαδή 2 Απριλίου, στη Δανία, από γονείς φτωχούς και βιοπαλαιστές. Με μία μητέρα προληπτική και με μία τάση προς τον αλκοολισμό και έναν πατέρα φιλήσυχο που αγαπούσε να διαβάζει θεατρικά έργα και ήταν παπουτσής. Και οι δύο τους λάτρευαν τον μικρό Χανς Κρίστιαν και έκαναν ότι περνούσε απ΄ το χέρι τους για να είναι χαρούμενος. Εκείνος συχνά καθόταν με τα μάτια κλειστά και ονειρευόταν να γίνει πλούσιος και τρανός σαν πρίγκιπας. Διέφερε αρκετά από τα παιδιά της ηλικίας του και δεν έπαιζε σχεδόν ποτέ μαζί τους. Επισκεπτόταν συχνά ένα ψυχιατρείο, στο οποίο εργαζόταν η γιαγιά του και πολλές από τις ιστορίες του τις εμπνεύστηκε από τους τροφίμους του, που τον αγαπούσαν πολύ.

Τρελαινόταν να αφηγείται ιστορίες και να τραγουδάει μπροστά σε κόσμο. Η μητέρα του συχνά τον πήγαινε σε μάντισσες, για να μάθει το μέλλον του. Μία απ΄ αυτές είχε προβλέψει πως «μια μέρα ολόκληρη η Όντενσε θα φωτιστεί προς τιμήν του». Ήταν φιλάσθενος και είχε «αλλόκοτο» παρουσιαστικό, πολύ ψηλός και αδύνατος, με μεγάλη μύτη και μακριά ξανθά μαλλιά.

Με την επιμονή και τον αυθόρμητο χαρακτήρα του κατόρθωσε σταδιακά να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Το φτωχό αγοράκι από την Όντενσε ήταν ένας πασίγνωστος παραμυθάς και σύχναζε πια σε βασιλικά σαλόνια, όχι μόνο στη Δανία, αλλά και στη Γερμανία, σχεδόν σ΄ ολόκληρη την Ευρώπη.

Κάθε παραμύθι του έκρυβε πίσω του μια πραγματικότητα, έβλεπε ένα παραμύθι σε κάθε εμπειρία της ζωής του. Η ειρωνεία είναι ότι, ενώ έγινε τόσο αγαπητός σε όλο τον κόσμο, ο ίδιος δεν ευτύχησε ποτέ να δεσμευτεί, παρόλο που αναζητούσε πάντα τον μεγάλο έρωτα.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο Το φτωχό αγόρι από την Όντενσε, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα.