Το Δωμάτιο

Έμα Ντόναχιου

Το Δωμάτιο

Εκδόσεις Ψυχογιός

Συνήθως τα βιβλία που έρχονται με διθυραμβικές κριτικές, τα βλέπω με το μισό μου. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα βιβλίο που έμπνευσή του αποτέλεσε ένα φρικιαστικό γεγονός, όπως ο εγκλεισμός ενός παιδιού στο υπόγειο του σπιτιού του από τον αιμομίκτη πατέρα του. Όλοι θυμάστε την ιστορία του Φριτσλ στην Αυστρία, αλλά δυστυχώς και πολλές άλλες παρόμοιες.

Το Δωμάτιο της Έμα Ντόναχιου μιλά για την ιστορία του 5χρονου Τζακ. Ο Τζακ ζει με τη μαμά του φυλακισμένος στο υπόγειο ενός σπιτιού. Εκεί γεννήθηκε, εκεί ζει, εκεί μεγαλώνει. Διηγείται την καθημερινότητα του και το πώς μαθαίνει τον κόσμο.

Κάθε μέρα για τον Τζακ είναι ξεχωριστή. Η μαμά του έχει στήσει ένα φανταστικό κόσμο γεμάτο αγάπη. Το παραμικρό μετατρέπεται σε παιχνίδι, ακόμη και σε ένα μικρό δωμάτιο, πάντα υπάρχουν εκπλήξεις. Η γλάστρα που την ταΐζουν φαγητό, ο αυγοφίδης που είναι καμωμένος από τα τσόφλια των αυγών που τρώνε, η παλιά μοκέτα. Ακόμη και η Ντουλάπα που ο Τζακ κοιμάται τα βράδια, όταν έρχεται ο απαγωγέας και βιάζει τη μαμά, είναι για τον 5χρονο μια ξεχωριστή γωνιά. Ο Τζακ κλείνεται στην Ντουλάπα, καθώς έχει συμφωνήσει με τη μητέρα του να μη δει ποτέ το πρόσωπό του ο απαγωγέας και βιαστής πατέρας του.

Είναι απίστευτο το πώς η Μαμά παρουσιάζει τον κόσμο στον Τζακ και τον προετοιμάζει για τη μεγάλη απόδραση. Ο απαγωγέας, για παράδειγμα είναι ο σαταΝίκ (μετάφραση του αγγλικού όρου Old Nick ο διάβολος δηλαδή), που φέρνει μόνο το απαραίτητα σε μαμά και παιδί για να ζήσουν. Αν και η μαμά δεν αφήνει ποτέ τον μικρό να δει το σαταΝίκ, τα ψώνια και ό,τι άλλο τους δίνει είναι το Κυριακάτικο Δώρο. Κάτι που περιμένουν με πολλή ανυπομονησία.

Το βιβλίο διαβάζεται πολύ εύκολα με μια αναπνοή. Θέλεις να δεις τι θα γίνει παρακάτω, αγωνιάς για τον Τζακ και τη μαμά του. Προς το τέλος πλατιάζει λίγο, αλλά ποτέ σε σημείο που να το βαρεθείς.

Με ένα τόσο σκοτεινό θέμα, είναι ένα φωτεινό βιβλίο. Βγάζει απίστευτα συναισθήματα, ζεστά όμορφα. Σε κάνει να νιώθεις πιο δυνατός ως άνθρωπο. Δεν ξέρω αν θα μου άρεσε το ίδιο, αν το διάβαζα πριν αποκτήσω παιδιά. Τώρα όμως διαβάζοντάς το έλεγα θέλω να είμαι το ίδιο δυνατή μάνα για τα παιδιά μου, θέλω να μπορώ να τους χαρίζω χαρά και γέλιο κάτω από οποιεσδήποτε καταστάσεις. Είναι μια ιστορία εξυψωτική, που σε συγκινεί και που σε καμία περίπτωση δεν γίνεται να σε αφήσει αδιάφορο.