«Μπαρ Φλωμπέρ» του Αλέξη Σταμάτη από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ και Καστανιώτη.
Να πας να το αγοράσεις και να το διαβάσεις τώρα αμέσως, απνευστί. Είναι το ωραιότερο βιβλίο που διάβασα από τον καιρό του «Κώδικα Ντα Βίντσι» και των «Πεφωτισμένων» πίσω στο 2004. Κι όμως αυτό κυκλοφόρησε πολύ νωρίτερα, το 2000. Πώς και δεν το πήραμε χαμπάρι τόσα χρόνια; Τι περίμενα για να το ανακαλύψω; Ένας Θεός ξέρει. Το ρούφηξα μονορούφι τις τελευταίες τέσσερις μέρες (εγώ που κανονικά χρειάζομαι τουλάχιστον μήνα για να τελειώσω ένα βιβλίο) και χθες βράδυ που μου απέμεναν τρεις μόλις σελίδες για να επιβεβαιώσω το τέλος, αρνούμουν να τις διαβάσω γιατί δεν ήθελα να πιστέψω ότι αυτό το ωραιότατο μυθιστόρημα που ξεχειλίζει από μυστήρια και δράση έφτανε στο τέλος του.
Μην κάτσεις να ασχοληθείς με διάφορες κριτικές ή και περιγραφές που μπορεί
να βρεις στο διαδίκτυο γιατί δεν θα ενθουσιαστείς. Άκου εμένα, που σπάνια
βρίσκω κάτι να διαβάσω και να μ’ αρέσει: Το «Μπαρ Φλωμπέρ» δεν είναι ένα απλό
βιβλίο, είναι μια «εξαιρετικά πνευματική άσκηση» όπως λέει και ο ήρωας κάπου
μέσα στις σελίδες του. Μια δαιδαλώδης διαδρομή που ξεκινά στην Αθήνα, περνά από
Βαρκελώνη, Φλωρεντία, Βερολίνο και κορυφώνεται στην Αρκαδία. Μια διαδρομή γεμάτη γρίφους και κώδικες προς αναζήτηση ενός μυστηριώδους άντρα. Επειδή τυγχάνει να
έχω επισκεφτεί όλες τις πιο πάνω πόλεις, και ξέρω πάνω κάτω την ιστορία τους, η ανάγνωση έγινε ακόμα πιο ευχάριστη.
Τα έβλεπα όλα τρισδιάστατα να εκτυλίσσονται μπροστά μου.
Τρώγομαι ολόκληρος να σου αποκαλύψω τα μυστικά και τα μυστήριά του, κάτι
που έχω να νιώσω από τότε που έβλεπα επεισόδια του Lost και ήθελα να τα αναλύσω με τους φίλους μου, αλλά όχι. Δεν
θα σε ξενερώσω. Θα σε αφήσω να το απολαύσεις μόνος σου, γιατί περί απόλαυσης
πρόκειται.
Ευχαριστώ θερμά την Μπρέντα μου, που μου το σύστησε, και η οποία επέμενε να
το διαβάσω. Απορώ πως και δεν έγινε ταινία ένα βιβλίο που ήδη μεταφράστηκε σε άλλες 7 γλώσσες…
