Νότια των συνόρων, δυτικά του ήλιου

Νότια των συνόρων, δυτικά του ήλιου

Χαρούκι Μουρακάμι

Εκδόσεις Ωκεανίδα

Σε αυτό το βιβλίο του ο πολύ αγαπημένος Χαρούκι Μουρακάμι βάζει τις ανθρώπινες σχέσεις κυρίως ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες στο μικροσκόπιο. Είναι γραμμένο με πολλή δόση ρομαντισμού, που δεν υπάρχει στα υπόλοιπα του βιβλία, απλό στο γράψιμο με όμορφες σκηνές. Όσον αφορά τον τρόπο γραφής, θα έλεγα ότι δεν είναι από τα αντιπροσωπευτικά του Ιάπωνα συγγραφέα, ωστόσο αυτό δεν ξενίζει καθόλου.

Ο Μουρακάμι, διάβασα κάπου, καταπιάνεται στα βιβλία του με όλα τα θέματα που απασχολούν το σημερινό άνθρωπο, την ευτυχία, τον έρωτα, τη μοναξιά, την απομόνωση στις πόλεις, την αυτογνωσία, τον πόλεμο καί όλα αυτά με έναν τρόπο απατηλά απλό. Όμως τα βιβλία του, μόνο απλά ή απλοϊκά δεν είναι.

Κεντρικός ήρωας είναι ο Χατζίμε. Όταν ήταν παιδί ήταν ερωτευμένος με τη συμμαθήτριά του τη Σιμαμότο. Ωστόσο πριν γίνει οτιδήποτε, η Σιμαμότο αναγκάστηκε να μετακομίσει.

Ο Χατζίμε τέλειωσε το σχολείο πήγε πανεπιστήμιο, παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια. Είναι ευτυχισμένος και έχει μια στρωτή ζωή. Με τη βοήθεια του πεθερού του, ναι ναι ακούγεται πολύ κυπριακό τούτο, αλλά και στην άλλη άκρη της γης οι πεθεροί τα βρίσκουν με τους γαμπρούδες τους, προκειμένου να είναι οι κόρες τους ευτυχισμένες, ανοίγει ένα τζαζ μπαρ στο Τόκιο.

Όλα κυλούν όμορφα, ώσπου μια μέρα εμφανίζεται στο μπαρ η Σιμαμότο. Κλασσική αντρική ιστορία. Υπήρχε ποτέ περίπτωση μια γυναίκα να αναστατωθεί και να βάλει σε κίνδυνο την οικογένεια της, επειδή εμφανίστηκε η αγάπη της από το σχολείο; Με καμία περίπτωση. Αλλά ο αντρικός κόσμος είναι ο κόσμος των εμμονών και των λεπτομερειών και ο Χατζίμε δεν αποτελεί εξαίρεση.

Τον λυπήθηκα η αλήθεια τον Χατζίμε αλλά από την άλλη δεν μπόρεσα να σκεφτώ ότι τα ήθελε ο κώλος του τις ταλαιπωρίες. Κύριος από τη στιγμή που έχεις οικογένεια, παιδιά και είσαι ευτυχισμένος τι κάθεσαι και σκαλίζεις στο παρελθόν; Γιατί να θέλεις να τα τινάξεις όλα στον αέρα για μια ψευδαίσθηση;

Η ιστορία του βιβλίου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κοινότυπη, αλλά ο Μουρακάμι την απογειώνει σε ένα συναρπαστικό αφήγημα για τις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι μια ιστορία από αυτές που ακούμε καθημερινά, γραμμένη όμως με τρόπο που μέχρι την τελευταία σελίδα σε καθηλώνει και σε κάνει να θέλεις να δει τι θα γίνει παρακάτω.

Επίσης, το βιβλίο είναι γεμάτο με μουσική. Ως ιδιοκτήτης ενός τζαζ μπαρ ο Χατζίμε βουλιάζει καθημερινά στις νότες. Εξού και ο τίτλος του βιβλίου, είναι ένα τραγούδι.

Οι κριτικές που διάβασα για το βιβλίο είναι διχασμένες. Οι μισές το εξυμνούν, λέγοντας ότι είναι αριστούργημα μια ελεγεία πάνω στον έρωτα και το σαρκικό πόθο. Οι άλλες μισές εκφράζουν απογοήτευση, χαρακτηρίζοντας το ρομάντζο καθημερινής χρήσεως. Πάντως, όλοι συμφωνούν στον αριστουργηματικό τρόπο γραφής του Χαρούκι Μουρακάμι.

Ο Μουρακάμι, γράφει για όλα εκείνα που πιστέψαμε πως συνιστούν αυτό που λέμε «εαυτός μας», αλλά που βλέπουμε τα ίχνη τους σταδιακά να σβήνουν καθώς ο χρόνος κυλά. «Πάντα χάνεις κάτι ενώ μεγαλώνεις» είναι η φράση που λέει στον Χατζίμε η σύζυγός του, υπενθυμίζοντάς του πως δεν είναι ο μόνος που άφησε πίσω το νεανικό όνειρό του.

Μην ανησυχείτε, δεν σας αποκάλυψα το τέλος, υπάρχουν ανατροπές και όσοι το διαβάσουν θα νιώσουν ότι τους άφησε κάτι, ακόμη και αν δεν συμφωνούν με τον Χατζίμε.